Prokrastynacja jest problemem znanym już od kilkudziesięciu lat. Wtedy to, w roku 1988, Beswick, Rothblum i Mann opisali “psychologiczne bodźce poprzedzające prokrastynację wśród studentów”.

Zgodnie z tym sposobem myślenia, także i dziś opisuje się prokrastynację szczególnie w kontekście nauki, na różnych poziomach edukacji. To jednak nie wszystko, bo zjawisko to występuje również w innych obszarach życia. Szczególnie dotkliwe może być w pracy. Innym przykładem dolegliwości problemu, jakim jest prokrastynacja, jest dbanie o zdrowie.

Definicja

Zjawisko to opisuje się naukowo z różnych perspektyw. Jedną z nich, która wydaje się podstawowa – jest opóźnianie rozpoczęcia lub kończenia zadania. Drugą jest dyskomfort, stres, odczuwany przez osobę prokrastynującą. Wreszcie, trzecia perspektywa odnosi się do irracjonalności zachowania prokrastynatorów. To oznacza, że wiedzą oni, jakie będą konsekwencje tych działań. Co więcej, aspekt dyskomfortu oznacza, że przejmują się tymi konsekwencjami. Jednak, z jakiegoś powodu, nie podejmują inicjatywy, albo opóźniają ją. Kolejnym czynnikiem, zewnętrznym w stosunku do osoby prokrastynującej, jest pogorszenie wyniku działania, które wiąże się z opóźnieniem.

Ze względu na powierzchowne podobieństwo, prokrastynacja jest brana za zwykłe lenistwo. Tymczasem, jeśli przyjrzymy się jej cechom definicyjnym, jest ona czymś zupełnie innym.

Występowanie

Ważne jest, że w chwili obecnej 20% ludzi ocenia, że prokrastynacja jest ich osobistym problemem. Szczególnie dotyczy to mężczyzn, zwłaszcza w wieku studenckim. Dodatkowo, wiemy że kolejne badania przynoszą wzrost liczby osób, które deklarują oddawanie się prokrastynacji.

Chociaż to zjawisko ma tendencję do generowania pętli sprzężenia zwrotnego, to jednak – na szczęście – da się z nim walczyć. Negatywne emocje sprawiają, że zadania mogą się stać coraz bardziej odpychające. Gromadzące się zaległości wywołują lęk i wysysają motywację do pracy. Mimo że te zjawiska utrudniają przełamanie impasu, odwołanie się do sprawdzonych technik – pomaga.

Radzenie sobie

Do takich środków zaradczych należy tworzenie kontroli bodźcowej. Oznacza to, w uproszczeniu, że uczymy się powtarzalnego reagowania w ustalony sposób na ustalone sytuacje. Inną techniką jest stawianie sobie celów. Powinny one być, między innymi, konkretne i mierzalne. Dodatkowo, ich realizacja powinna być monitorowana, a początkowo trudność powinna być niska, za to systematycznie rosnąć, wraz z postępami osoby prokrastynującej. Poza tym, prokrastynacja wymaga również wdrożenia zarządzania czasem. Bywa, że wprowadzenia dodatkowej motywacji. Ważne jest także zdobywanie i wykorzystanie wsparcia społecznego.

Gdzie można się nauczyć radzenia sobie z prokrastynacją za pomocą tych sprawdzonych sposobów? Na szczęście, coach może być źródłem takiej wiedzy i umiejętności.